ใจไม่ได้มีไว้สำหรับทุกข์ใจเป็นสมบัติที่ล้ำค่าของมนุษย์จึงต้องหยุดทุกข์ไว้แค่กายพระอาจารย์บุญช่วย ปัญญาวชิโร
ดูตัวอย่างหนังสือ (ดูเต็มจอได้)
สารบัญ
ทุกข์กาย ไม่ทุกข์ใจ
– แก่ เจ็บ ตาย เป็นสัจธรรมประจำชีวิต
– เป็นทุกข์ เพราะยึดถือเห็นทุกข์เป็นสุข เพราะเข้าใจผิด
– สุขทุกข์มีสภาวะเกิดดับเหมือนกัน
– ละได้วางได้ ก็ไม่ทุกข์
– พุทธดำรัสตรัสถึงเหตุละจากโยคธรรม
– รักหรือชังเป็นสิ่งผูกมัดทั้งสิ้น
– ตาเห็นรูป ชอบใจ พาให้หลง
– ความหลงจะหมดไปเมื่อใช้สติพิจารณาว่าไม่งาม
– ยึดถือสิ่งใด ใจก็ทุกข์เพราะสิ่งนั้นละวางสิ่งใด ใจก็เกษมจากสิ่งนั้น
– ใจวางภาระลงได้ก็ห่างไกลจากความทุกข์
– มีสติรักษาใจอย่าปล่อยให้หลงใหลในรัก ชอบ ชัง
– ความหลงจะคลี่คลายเมื่อสติระลึกรู้การกระทบ
– เมื่อเห็นความเกิดดับ จิตจะไม่จับยึดถือ
– ระลึกรู้อยู่สักแต่ว่าก็หมดปัญหาเรื่องยินดี ยินร้าย
– ยึดทีไรใจทุกข์วุ่นวาย ละวางได้ ใจสุขเกษมศานต์
– วิปัสสนาคือ ตัวปัญญาเห็นความเกิดดับ
– เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ตามเหตุปัจจัย
– เพราะยึดกายเป็นเราใจจึงปวดร้าว เมื่อกายเป็นทุกข์
– เห็นอาการกระทบและดับคือเห็นสภาวธรรม
– กายทุกข์ แต่มีสุขได้ เพราะใจไม่มีเรา
– เพราะมีเรา เมื่อกายทุกข์ ใจจึงทุกข์ตาม
– เมื่อเห็นความจริงก็ละทิ้งความยึดมั่น
– เมื่อหมดความยึดถือ ก็หมดทุกข์จากใจ
– ไม่มีใครทำให้เราทุกข์หรือสุขได้นอกจากใจของเราเอง
– เห็นทุกข์เป็นเรื่องของรูปนามจิตก็ไม่ดิ้นรนตามเป็นทุกข์
– ความสันโดษเป็นหนทางออกจากทุกข์
– พระนิคมติสสะเถระ ผู้มักน้อยสันโดษ
– ใช้สอยปัจจัย ๔ เพื่อคำรงชีพอยู่ได้คือความหมายของสันโดษ
– ความมักน้อยสันโดษ คืออริยประเพณี
– นกแขกเต้าผู้ถือสันโดษ
– เมื่อไม่ประมาท ก็ไม่มีความเสื่อม
– มีชีวิต อย่าประมาทขาดสติ
– ชีวิตนั้นไม่แน่ อย่ามัวแต่ประมาทจนพลาดทำดี
– ยังมีชีวิต ยังมีเวลา รีบไขว่คว้าสร้างความดี
– แม้ชีพดับสลายตามกาลแต่ความดียังคงอยู่
– บุญควรสร้างเรื่อยไปจะได้อาศัยในเบื้องหน้า
– ถ้าจิตใจตายจากความดี แม้นว่าลมหายใจก็เหมือนตายวายชีวา
